💞💕💞💞ආදරය හා තේරුම් ගැනීම මතයි ජීවිතයක සතුට රදා පවතින්නේ .....එකිනෙකාව තේරුම් අරගෙන ආදරය කරන්න.ආදරය කරන්න දන්න කෙනෙකුට..

"සුදු බබා....ඔන්න මං අවුරුද්දට ඔයාලගේ ගෙදර එනවා.....අපි ගැන කතා කරගන්නත් එක්ක.....අම්මාටයි අප්පාටයි කියලා තියන්න." 
" හා මාත්තයෝ.....මං කියන්නම්...."

මධුශාන් විශ්ව දිසානායක විසිහය හැවිරිදි නාවික හමුදාවේ සේවයේ නියුක්ත කඩවසම් තරුණයෙකි.වළව් පරම්පරාවකින් පැවත එන මධුශාන්ගේ මාපියන් වන දිසානායක යුවළ තද මාන්නයකින් යුක්ත වූහ.නමුත් මධුශාන් ජනහිතකාමී සරල මිනිසෙකි.මධුශාන්ගේ පෙම්වතිය වූයේ දමිළ තරුණියක වන මිහින්දි සෙල්වනායගම් ය.කතරගම කිරි වෙහෙර පුද බිමේදී පටන් ගත් මධුශාන්ගෙත් මිහින්දිගෙත් ආදරය කිසිම හේතුවකටවත් නැවතුනේ නැත.මිහින්දි සිංහල තරුණියක් සේම ය.ඇගේ රූ සපුව සිංහල තරුණියකටත් වඩා පැහැබර ය.ලස්සන පරයා ගතිගුණවලින් මිහින්දිගේ හදවත බැබලුනේ ය.

අවුරුදු දිනත් ළඟ ළඟම ආ නිසා මධුශාන් නිවාඩු ලබා ගෙදර පැමිණියේ තම පෙම්වතිය වූ මිහින්දිගේ ගෙදර ගොස් ඔවුන්ගේ සම්බන්ධය ගැන දැනුවත් කර ආශිර්වාද ලබා ගැනීමට ය.උදෑසන අවදි ව නාගන්නටත් කලියෙන් මධුශාන් මිහින්දි ට ඇමතුමක් ගත්තේ තමා එන වග පැවසීමට ය .

" සුදු බබා...ඔන්න අවුරුද්දට ඔයාලගේ ගෙදර එනවා...අපි ගැන කතා කරගන්නත් එක්ක...අම්මටයි අප්පාටයි කියලා තියන්න....."

" හා මාත්තයා..මං කියන්නම්..."

දුරකථනය විසන්ධි කර නාගෙන ඇඳ පැළඳගෙන මධුශාන් සාලයට ආවේ තමා හා මිහින්දි අතර ඇති සම්බන්ධය තම මාපියන්ට ද කීමට හිත බල කරනා නිසාවෙනි.

" අප්පච්චි ....."

දිසානායක මහතා උන්නේ පුවත්පතක් කියවමිනි.මධුශාන් ඇමතූ නිසා පුවත්පත පැත්තකට කර තම උපැස් යුවළ ද ගලවා හාන්සි පුටු ඇන්ද මත තැබී ය .

" පුතා...කොහේ යන්නද මේ ?..."

" යාළුවෙක් මීට් වෙන්න අප්පච්චි ?..."

තම පෙම්වතිය ගැන සඳහනක් කිරීමට මධුශාන්ගේ හිත දහස්වරක් ළතැවුණි.

" ගෙදර එන්නෙත් කාලෙකට පස්සේ ....මොකක්ද පුතා...ගෙදරට වෙලා ඉන්නකෝ.."

" අනේ අප්පච්චි ...මං යන්නේ වැදගත් 
ගමනක්......"

දිසානායක හාමිනේ ද කුස්සියට පැමිණියේ තම පුතුගේ වැදගත් ගමන කුමක්දැයි කියා දැන ගැනීමට ය.

" මොකක්ද පුතා...ඒ වැදගත් ගමන..."

සියල්ල හෙළි කිරීමට මධුශාන් ඉටා ගත්තේ ය.

" අම්මා මට අෆෙයාර් එකක් තියෙනවා...ඒ ගර්ල්ගේ ගෙදර තමා යන්නේ ?..."

" එතකොට අපි මොක්කුද පුතා...අෆෙයාර් එකක් තියෙනවනම් කලින් ම කියන්නේ තමන්ගේ අම්මටයි අප්පච්චිටයි නේද ?...."

මධුශාන් ට කට උත්තර නැති විය.තමා වැරදිකරුවෙකු ලෙසින් මධුශාන් ට හැඟුණි.

" අම්මලා අකමැති වුනොත්.?..."

" ආ දැන් තමුන්ට අම්මවයි අප්පච්චිවයි මතක් වුනේ දැන් ද ?.. මඟුල් කතා කරන්න යන්නෙත් තනියම ද ?...."

" අනේ අම්මා.මං හැදුවේ කෙල්ලව මීට් වෙලා එන්න...."

" දැන් ඉස්සෙල්ලා කීවේ ගෙදර යනවා කියලා.."

" ඒ ඉතින් වැරදිලා කිව්වේ ?.."

" ආ දැන් ඒකත් එහෙමද ?.."

යුක්තිය ඉදිරියේ වැරදිකරුවෙකු වූ තමාට නීතිවේදියෙකු ඉදිරිපත් කරන ප්‍රශ්න මෙන් තම අම්මාගේ ප්‍රශ්න වැල ගැන මධුශාන් ට සිතුණි.

" දැන් ඔය යාළුවෙලා ඉන්නවා කියන ගෑණු ළමයා ගැන විස්තර ටිකක් කියනවා බලන්න.."

දිසානායක මහතා තම පුතුගෙන් ලේලිය ගැන විස්තර අසන්නට සූදානම් වූයේ තම පැලැන්තියට ගැලපේද යන්න සොයා බැලීමේ අදහසිනි.

" එයා මිහින්දි සෙල්වනායගම් .අවුරුදු විසිතුවක කෙල්ලෙක් .....මැෂින් ඔපරේටර්වරියක් විදියට ගාර්මන්ට් එකක වැඩ කරනවා...."

" දෙමළ කෙල්ලෙක් ද දැන් ඔය 
හොයාගත්තේ ?...."

" ඔව් අප්පච්චි ......දෙමළ කෙල්ලෙක් නම් 
තමා.."

" හරි අපූරුයි උඹේ හොයාගැනීම......ඇයි උඹට හොයාගන්න සිංහල කෙල්ලෙක් හිටියෙම නැද්ද ?..."

" සිංහල කෙල්ලෙක්ගෙයි දෙමළ කෙල්ලෙක්ගෙයි වෙනස මොකක්ද අප්පච්චි .. පොඩි වෙනසකට තියෙන්නේ ජාතිය විතරයි...මිහින්දි පෙනුමෙනුත් සිංහල කෙල්ලෙක් වගේ තමා....."

" වෙනස ගැන උඹ මට උගන්නන්න එන්න පුතා...."

" අප්පච්චි සිංහල කෙල්ලෙක්ගෙ වගේ ම දෙමළ කෙල්ලෙක්ගෙත් ඇඟේ දුවන්නේ එක ම ලේ.......පාටින් සිතුවිලිවලින් ගතිගුණවලින් මිනිස්සු එකිනෙකාට වෙනස් තමයි ......ඒත් අප්පච්චි අද කාලේ අවංක හිතක් හොයාගන්න අමාරුයි ......"

" උඹේ බණ මට වැඩක් නැ...අපේ පැලැන්තියට ගැළපෙන කෙනෙක් හොයාගනින්....ඔය සම්බන්දෙට අපි කැමති නැ.....ඔය කියන දෙමළ කෙල්ලව මේ ගෙදරට ගේන්න බැ...ඒක මතක තියාගනින්....."

තව තවත් තම මාපියන් සමඟ ගරහ වීමට මධුශාන් ට සිත් නොවී ය.තම දෙමාපියන් ට තමන් ව තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වීම පිළිබඳ ව මධුශාන් ට අප්‍රමාණ දුකක් සිතුණි.කිසිත් නොකියා මධුශාන් මිහින්දිගේ ගෙසර සොයා ගියේ ය.කිසිම හේතුවක් නිසාවත් මිහින්දි ව අතැර දැමීමට මධුශාන් සූදානම් නැත.මිහින්දිගේ තරම් ලස්සන හිතක් තවත් කෙල්ලෙකුට නැතැයි මධුශාන් විශ්වාස කලේ ය.

" ආ එන්න පුතා....."

මධුශාන් ට මිහින්දිගේ ගෙදරින් උණුසුම් පිළිගැනීමක් ලැබුණි.මධුශාන් සිනාමුසු මුහුණින් ⁣මිහින්දිගේ ගෙදරට ගොඩ විය.

" කොහොමද ඉතින් පුතා....."

මිහින්දිගේ තාත්තා මධුශාන්ගෙන් ඇසී ය.

"වරදක් නැ තාත්තේ..."

" ඉතින් පුතා අපේ කෙලී මේ ශම්බන්දේ ගැන අපිට කිව්වා....මං දන්නවා පුතා මගේ කෙල්ල වැරදි දෙයක් තෝරගන්නේ නැ කියලා .....අපෙන් මේ ශම්බන්දේට කිසිම අකමැත්තක් නැ....."

මිහින්දිත් මිහින්දිගේ අම්මත් අක්කත් සාලය⁣ට විත් වාඩි වූහ.මධුශාන්ගෙත් මිහින්දිගෙත් ඇස් උතුරන ආදරයෙන් බබළයි.ජීවිතය ලැබිය යුතු උතුම් අප්‍රමාණික ආදරය ලැබුවාට පසුව දුක් වීම සාධාරණ ද ?....

" තාත්තේ මං මිහින්දිව මොනම හේතුවක් නිසාවත් අතාරින්නේ නැ....මගේ ජීවිතේ ලස්සන කරපු කෙල්ලව අතැරියොත් මට පව් සිද්ද වෙයි.මට ජාතිය ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි....අපි කොයි කව්රුත් කවදා හිටියත් මැරෙන 
මිනිස්සු .... "

" ඔව් පුතා....පුතාගේ ගෙදරින් මේ ශම්බන්දේ ට කැමැත්තක් තියෙනවද ?.."

මධුශාන් ට කරකියා ගත හැකි දෙයක් නොවී ය.කුමක් නමුත් සඟවා කතා කළ නොහැකි ය.

" අපේ ගෙදරින් කැමැත්තක් නැ තාත්තේ...මගේ අම්මයි අප්පච්චි වළව් මාන්නයෙන් ඔළුව උදුම්ම ගත්තු දෙන්නෙක්.....එයාලට අපහාස කරනවා නෙවෙයි..මම ඇත්ත කිව්වේ .කමක් නැ . ..කවදාහරි දවසක ඒ දෙන්නා අපිට කැමැත්තක් දෙයි කියලා ලොකු විශ්වාසයක් මට තියෙනවා....."

" ඒත් පුතා. .දෙමාපියන් ට අකීකරු වෙන්න හොඳ නැ....පව් සිද්ද වෙනවනෙ...."

" මෙච්චර ලස්සන ආදරයක් නැති කරගන්න බැ තාත්තේ....මොනවා වුනත් මම මිහින්දිව කසාද බදිනවා...කවදාහරි දවසක එයාලා මිහින්දිව එයාලගේ ලේලි විදියට පිළිගනි. ."

" හොඳ දෙයක් හිතලා බලලා කරන්න පුතා..දැන්ම වෙඩින් එකත් ගන්නවද ?..."

" ලොකු වෙඩින් එකක් ගන්න ඕන නැ තාත්තේ..මිහින්දිත් කැමති නැ ලොකු වෙඩින් එකක් ගන්න ...බොරු සෝබන. .කෝවිලේ චාරිත්‍ර ටික කරලා මං ඉක්මණට ම මිහින්දිව කැන්දන් යනවා...."

" ඉන්න තැනක්..."

" මං ගෙයක් අරගෙන තියෙන්නේ තාත්තේ..."

" ශිව පිහිටයි.හැමදේම හොදට වෙයි පුතා.."

දහවල් ආහාරයෙන් පසු මධුශාන් නැවත තම නිවසට පැමිණියේ මිහින්දිගෙත් තමාගෙත් විවාහය පිළිබඳ කතිකා කරගෙනය.නමුත් දිසානායක යුවළනම් මේ සම්බන්ධය ට විරුද්ධ බව තරයේ ම ප්‍රකාශ කලහ.

" පුතා ලෑස්ති වෙන්න මේ කෙල්ලව කසාද බදින්න....."

හාමිනේ තම පුතු අසලට එමින් කෙල්ලෙකුගේ පින්තූරයක් පෙන්වා කීවා ය.

" අනේ අම්මා මටනම් බැ .....අද කාලේ වළව් කුමාරිහාමිලා සත පහකට විශ්වාස කරන්න බැ.....රටත් කාලා වතුර බීපු එවුන් කමා අද ඉන්නේ ?.."

" වළව් කුමාරිහාමිලා නරකට හැදෙන්නේ නැ...මේ කෙල්ලව බදින්න ලෑස්ති වෙනවා . . ..."

" මට බැ...."

මධුශාන් තම කාමරයට ගියේ නොරිස්සුම් ගතියෙනි.යථාර්ථය තේරුම් ගැනීමට නොහැකි මුත් මධුශාන් තම මාපියන් ට වෛර නොකලේ ය.

දිසානායක මහතා උන්නේ තරහින් පුපුරමිනි.ඇවිලෙන ගිනි ගොඩක් සේ ය.

" මේ ළමයට අපි මොකකින් අඩු කරා ද හාමිනේ...?.."

" මුන්ට අපි දුන්න නිදහස වැඩී...."

" එක දරුවයි ඉන්නේ අපිට...ඒකත් අපිට ඕන විදියට නෑනෙ...."

" මුන්ගේ ඔළු ඉදිමිලා වැඩි..."

හාමිනේ දිසානායක මහතාගේ ඇවිළෙන ගින්නට තව තවත් පිදුරු දැමුවා ය .

" කොහොමටවත් මං ඔය කෙල්ලව අපේ ලේලි විදියට පිළිගන්නේ නැ....ඕකිව අපේපුවලට ගැළපෙන්නේ නැ...."

" මමත් එහෙම තමයි නෝනෙ....මට ඔය ගෑණු විශ්වාස නැ...."

" යන්න ආතක් පාතක් නැතුව අපේ මෝඩයාගේ කරේ එල්ලුනාද දන්නේ නැ...පොත්තේ රතට අපේ එකා රැවටෙන්න ඇති..."

කතිකා කරගත් පරිදි ම මධුශාන් තම අම්මාටත් අප්පච්චිටත් දණ ගසා මිහින්දි ව විවාහ කරගන්නා බව කියා ඔවුන්ගේ ගැරහුම් මැද කෝවිලට ගියේ ය.කෝවිලේ චාරිත්‍රවලින් පසු මිහින්දිගේ අයිතිය සින්නක්කරවම තමා වෙත පවරාගෙන මිළදී ගත් නිවසට කැන්දාගෙන ආහ.

" මාත්තයෝ ....අපි මේ කරපු වැඩේ වැරදිද කියලත් මට හිතෙනවා....."

මිහින්දි මධුශාන්ගේ තුරුලට වෙමින් පැවසුවා ය.

" තමන් කැමති ආදරයක් ලබා ගන්න එක වැරදි ද මිහින්දි .....අපි අසම්මත වැඩ කරා ද ? එහෙම කරානම් තමයි අපි වැරදි වෙන්නේ ?.."

" අපි අවුරුද්දට කැවිලි ටිකක් හදාන අම්මවයි අප්පච්චිවයි බලන්න යමු....එතකොටවත් එයාලා අපිව පිළිගනී....."

" ඔව් බබා..එහෙම කරමු..."

" මං නිසා ඔයාගේ අම්මවයි අප්පච්චීවයි ඔයාට නැති වුනා නේද ? ...."

" එහෙම හිතන්න එපා ....අම්මයි අප්පච්චියි කවදාහරි මාව තේරුම් ගනී.....මං මේ ගත්ත තීරණය හරි කියලා එයාලට තේරුණු දවසට මටත් වඩා එයාලා සතුටු වෙයි....."

මධුශාන් හා මිහින්දි වෙහෙස මහන්සි වී කැවිලි පෙට්ටියක් සාදාගෙන අවුරුදු සිරිත්වලින් අනතුරු ව දිසානායක වළව්ව වෙත ගියහ.

" ආ ...කුමාරිහාමී ව කැන්දන් ආව ද ? ..."

හාමිනේ තරහෙන් කීවා ය.

" අම්මා මේ ඔයාගේ ලේලී....."

" ආ උඹ ඒක මතක් කරන්නද ආවේ ?..."

" ඇයි අම්මා ඔහොම නපුරු වෙලා...."

" අනේ මේ උඹ උඹේ පාඩුවේ හිටපන්...මේකේ මොනවද ?...."

මිහින්දි අතැති පෙට්ටිය දෙස බලමින් හාමිනේ ඇසුවා ය.

" කැවිලි පෙට්ටියක්..."

මිහින්දි හෙමින් කෙදිරුවා ය .හාමිනේ කැවිලි පෙට්ටිය ගෙන මිදුලට විසි කළා ය .

" දෙමළු හදන කෑම අපි කන්නේ නැ...ආපු අතක් බලාන ගියානම් හොඳයී...."

හාමිනේ දොර වැසුවා ය.කඳුළු පිරුණු දෑසින් මධුශාන් හා මිහින්දි පිටව ගියහ.

" මාත්තයෝ ඔයාගේ අම්මයි අප්පච්චියි අපිව තේරුම් ගන්න එකක් නැ..."

" තේරුම් ගන්න දවසක් එයි..."

කාලය ගෙවී ගියේ පොතක පිටු පෙරළනවාටත් වඩා වේගයෙනි.හදිසියේ ම හාමිනේ අසනීප වූවා ය .දිසානායක මහතාටත් ශල්‍ය කර්මයක් කර තිබූ නිසා බර වැඩ කිරිම තහනම් විණි .යාළුවෙක් මාර්ගයෙන් ගෙදර විස්තර දැනගත් මධුශාන් මිහින්දිවත් රැගෙන තම ගෙදරට ආහ .
ගෙදර දෛනික වැඩ කටයුතු සේම දිසානායක මහතාගෙත් හාමිනේගෙත් වැඩ කෙරුනේ මිහින්දි අතිනි.හාමිනේගේ අසනීපය උග්‍ර වූ නිසා කවා පොවා කැත කුණු අත ගා රැකගත්තේ ද මිහින්දි ය.හාමිනේගෙත් දිසානායක මහතාගෙත් නේක ගැරහුම් මැද කිසිදු අහිතක් නොසිතා මිහින්දි දිසානායක යුවළට උපකාර කලා ය.

" නෝනේ....අර ළමයට අපි වෙනස්කම් කරන එක වැරදියි නේද ?.."

දිසානායක මහතා හාමිනේ ලග ඉද ගනිමින් කීවේ ය.

" මටත් හිතුණා....වෙන ගෑණියෙක්නම් හැරිලාවත් බලන්නේ නැ...මගේ හැම ජරාවක් ම අත පත ගාලා පිරිසිදු කරෙත් මේ කෙල්ල.."

" අපි කොච්චර බැන්නත් ඒ කෙල්ලගේ හිතේ කිසිම කහටක් තිබුණේ නැති ගානයි..."

" අපි කෙල්ලව පිළිගන්න ඕන ලේලි විදියට නෙවෙ දුවක් විදියට..."

" අද කාලේ තමන්ගේ දුවෙක්වත් ඔහොම කරන්නේ නැ..."

දිසානායක මහතාත් හාමිනේත් සාලයට ආවේ තම පුතා හා ලේලිගෙන් සමාව භජනය කිරීමේ අදහසිනි.

" පුතා..."

" ඇයි අප්පච්චි ...."

" කෝ මේ කෙල්ල..."

මිහින්දි කුස්සියේ සිට දිව ආවා ය .

" මේ කෙල්ල නරක නැ පුතේ...ඔයා ගත්තු තීරණේ හරි...අද අපි ඒ ගැන ගොඩක් සතුටු වෙනවා..."

" අම්මා...."

" ඔව් පුතා...දුවෙකුතු නොකරන වැඩ මේ ළමයා කරා.අපි අපේ ම දුව විදියට මේ දැරිවිව පිළිගන්නවා...."

" අපෙන් වෙච්ච වැරදිවලට සමාවෙන්න...."

" මාන්නය කියන දේ අද තිබිලා හෙට නැති වෙන්න පුළුවන් ...මාන්නයෙන් ඔළුව උදුම්ම ගත්තම අපිට වගේ වැරදෙනවා.."

හාමිනේ කීවා ය.

මධුශාන් හා මිහින්දි අම්මාටත් අප්පච්චිටත් දණ ගසා වැන්දහ.

" බුදු සරණයි දෙන්නට ම..."

සතුට සාමය ආදරය මැද නොසිතූ විලසින් මධුශාන් හා මිහින්දි ජීවත් වූහ.කිසිම රණ්ඩුවක් නැති ආදරය පිරී ඉතිරුණු දිසානායක පවුල උන්නේ මධුශාන්ගෙත් මිහින්දිගෙත් අළුත් අමුත්තා එනතුරු දින ගනිමිනි.ආදරයෙන් ඉතිරුණු මේ පවුලට හැමදාමත් අවුරුදු සිරි ලැබුණි.

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

සිතන්නට යමක් :-

*හුස්මකින් රවා නොබැලු දෑසක්
වචනෙකින්වත් සැර නොවූ කටහඩක්
ආදරය පිරී ඉතිරෙන හදවතක්
සතුට පිරුණු ජීවිතයක්
හිමි වේවා ! අහිමි නොවේවා ! 
මේ ලොවේ කාටවත්...

*💞💕💞💞

* ඉවසීම ප්‍රගුණ කරන්න.

* අවුරුද්දත් ළඟම එනවා.ඉතින් ,

නිදුක්, නීරෝගී වාසනාවන්ත 
සියළු පැතුම් ඉටුවෙන,
කිරියෙන් පැණියෙන් ඉතිරෙන
සුභ ම සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා !

කියලා මං හැමෝට ම ප්‍රාර්ථනා කරනවා...